• Υπερκονδύλια κατάγματα αγκώνος τα οποία λόγω της σοβαρότητας απαιτούν επείγουσα αντιμετώπιση
  • Κατάγματα επιφύσεων (ζώνη αναπτύξεως τίθεται σε κίνδυνο)
  • Κατάγματα μακρών οστών
  • Κατάγματα αντιβραχίου (κερκίδα, ωλένη)

Από όλα τα αναφερόμενα τα υπερκονδύλια κατάγματα αγκώνος είναι τα συχνότερα

Τα ζωηρά και ανήσυχα μικρά παιδιά ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου (high risk) σε ό, τι αφορά στα ατυχήματα. Τις περισσότερες φορές οι συνθήκες πρόκλησης των ατυχημάτων είναι άγνωστες, ανεξάρτητα αν οι γονείς και παρόντες είναι και έχουν πάρει τα δέοντα μέτρα ασφαλείας.

Τα  βασικά αίτια τραυματισμού είναι πτώση εξ ύψους, οικιακά ατυχήματα, τροχαία ατυχήματα, ατυχήματα κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.

Ο παιδικός σκελετός έχει διαφορετική συμπεριφορά στις κακώσεις που υφίσταται σε σχέση με αυτή του ενήλικα. Συνήθως τα παιδικά κατάγματα είναι καλοήθη δηλαδή επουλώνονται εύκολα σε σχέση με αυτά των ενηλίκων λόγω του ότι τα οστά του παιδικού σκελετού είναι πιο ελαστικά και πιο ζωντανά. Εξαίρεση αποτελούν τα κατάγματα που αφορούν αρθρώσεις και ζώνες αναπτύξεως του οστού.

Η τραυματιολογία αντιμετωπίζει τα παιδικά ατυχήματα τόσο στην επείγουσα φάση όσο και στη φάση αποκατάστασης με απώτερο σκοπό την προσφορά καλύτερης ποιότητας ζωής. Στην περίπτωση που δεν θα γίνει σωστή και άμεση αντιμετώπιση οι συνέπειες είναι δύσκολο στη συνέχεια να αντιμετωπιστούν.

Οι ακτινογραφίες είναι από χειρουργικά περιστατικά του Dr. Med Ευστάθιου Τσιρλιάγκου.